Artwork

Nội dung được cung cấp bởi Popol Bug, Soraia Simões de Andrade, and Bruno Peixe Dias. Tất cả nội dung podcast bao gồm các tập, đồ họa và mô tả podcast đều được Popol Bug, Soraia Simões de Andrade, and Bruno Peixe Dias hoặc đối tác nền tảng podcast của họ tải lên và cung cấp trực tiếp. Nếu bạn cho rằng ai đó đang sử dụng tác phẩm có bản quyền của bạn mà không có sự cho phép của bạn, bạn có thể làm theo quy trình được nêu ở đây https://vi.player.fm/legal.
Player FM - Ứng dụng Podcast
Chuyển sang chế độ ngoại tuyến với ứng dụng Player FM !

Episódio 6

3:08:08
 
Chia sẻ
 

Manage episode 414188191 series 2321905
Nội dung được cung cấp bởi Popol Bug, Soraia Simões de Andrade, and Bruno Peixe Dias. Tất cả nội dung podcast bao gồm các tập, đồ họa và mô tả podcast đều được Popol Bug, Soraia Simões de Andrade, and Bruno Peixe Dias hoặc đối tác nền tảng podcast của họ tải lên và cung cấp trực tiếp. Nếu bạn cho rằng ai đó đang sử dụng tác phẩm có bản quyền của bạn mà không có sự cho phép của bạn, bạn có thể làm theo quy trình được nêu ở đây https://vi.player.fm/legal.
Como reanimado no episódio anterior pela moça escrevente deste podcast, escorrendo diante de quem nos ouve tautologias nietzschianas que há muito a acompanham; se há, porventura, uma verdade mais líquida que as outras, a de que a vontade sustém uma orientação para o poder, parece ainda evidente. Prefigura-se na imagem ora eidética do universo artístico ora como uma captura momentânea de um pequeno lago transparente à procura de não se afundar nas massas pouco líquidas que cercam o fundo dos mares mais poluídos. O paroquialismo da televisão nos anos do fascismo, uma certa vertente pedagógico-propagandística da caixinha qualificada de 'mágica', fabricante das ilusões e soluções para quem a assistiu desde o primeiro momento e acompanhou a sua transição: dos jogos espelhados de uma cultura a preto-branco para o exercício pós-cultural e a cores, com todos os sentidos que não só a visão, num mundo que se vaticinava global e sem anzóis ou iscos homogéneos, foi transladada para as redacções dos jornais, e das redacções para as redes sociais. A uma escassez dos tempos lentos e ao culto das leituras superficiais contrapõem-se retratos adornados com livros e discos. Mas a escassez de tempo subtraiu os mergulhos fora do ecossistema televisivo-cibernauta. Porventura teremos nos perdido em algum momento numa atmosfera de aterradora cacofonia. O extenuante scroll down confunde-se com a audição de um álbum completo ou a leitura em papel de um livro, e estes com os códigos mais íntimos do instinto de sobrevivência dos artistas. A arte e o jornalismo desmaiam à vez na torrente de estímulos e notificações. Há excepções. Mas poucos são os que conseguem destrinçar as algas menos comestíveis das nutritivas quando já se alimentam em monodietas de fast-food.. Esmorecemos num mar indistinguível centrado na auto-promoção dos peixes que embora se mostrem como as sereias mais vistosas, dando a aparência de um intelecto, nunca alcançam o intelecto em si, nem por si. A paulatina falência dos órgãos humanos vitais imiscui-se nas necessidades económicas que outrora alimentavam bem aquele que já designámos de quarto poder. O jornalismo cultural não escapou ao desânimo crescente dos artistas nem às imposições das instituições culturais; ainda que, aparentemente, tenha trazido leitores e escreventes para as redes sociais. Há uma baleia a navegar no mar morto. Creio que não houve ainda um corte radical com as aspirações trazidas pelo modelo televisivo e a sua lógica de audiências nos anos oitenta e noventa do século passado, mas antes uma transferência das vontades do modelo televisivo para as redacções dos jornais e destas para as redes sociais, sendo, ao contrário do que se previa inicialmente, as lógicas comuns e subsistem em realimentação. A polémica e o voyeurismo transformou-nos em guionistas da nossa 'verdade'. O que o jornalismo diz ser e aquilo que já não pode ser não se condoem com aquilo que poderiam ser. Nomear a sua necessidade mais urgente, a de assunção da vulnerabilidade como nos diz Vítor Belanciano, autor e antropólogo-ensaísta, jornalista de cultura há trinta anos, com uma presença duradoura e conhecida enquanto crítico musical, acusado de plágio por uma leitora-investigadora em jornalismo (Joana Fillol) há dois anos, talvez fosse o primeiro acorde a alinhar para uma progressão sonora contrapontística e renovadora do estado da arte. Face à crise de confiança generalizada, à precarização dos meios, ao patamar de credibilidade e de legitimação que outrora lhe dera a aura de poder agora perdida, ao desfasamento entre velhos preceitos sob o qual se rege ainda a prática jornalística tendo em consideração os desafios contemporâneos, o que pode, afinal, o jornalismo? A dias do cinquentenário do 25 de Abril, foi esta a nossa conversa em língua franca, e iniciada há mais tempo que o do episódio que agora disponibilizamos, com o nosso colega Vitor Belanciano.
  continue reading

6 tập

Artwork

Episódio 6

Popol Bug

0-10 subscribers

published

iconChia sẻ
 
Manage episode 414188191 series 2321905
Nội dung được cung cấp bởi Popol Bug, Soraia Simões de Andrade, and Bruno Peixe Dias. Tất cả nội dung podcast bao gồm các tập, đồ họa và mô tả podcast đều được Popol Bug, Soraia Simões de Andrade, and Bruno Peixe Dias hoặc đối tác nền tảng podcast của họ tải lên và cung cấp trực tiếp. Nếu bạn cho rằng ai đó đang sử dụng tác phẩm có bản quyền của bạn mà không có sự cho phép của bạn, bạn có thể làm theo quy trình được nêu ở đây https://vi.player.fm/legal.
Como reanimado no episódio anterior pela moça escrevente deste podcast, escorrendo diante de quem nos ouve tautologias nietzschianas que há muito a acompanham; se há, porventura, uma verdade mais líquida que as outras, a de que a vontade sustém uma orientação para o poder, parece ainda evidente. Prefigura-se na imagem ora eidética do universo artístico ora como uma captura momentânea de um pequeno lago transparente à procura de não se afundar nas massas pouco líquidas que cercam o fundo dos mares mais poluídos. O paroquialismo da televisão nos anos do fascismo, uma certa vertente pedagógico-propagandística da caixinha qualificada de 'mágica', fabricante das ilusões e soluções para quem a assistiu desde o primeiro momento e acompanhou a sua transição: dos jogos espelhados de uma cultura a preto-branco para o exercício pós-cultural e a cores, com todos os sentidos que não só a visão, num mundo que se vaticinava global e sem anzóis ou iscos homogéneos, foi transladada para as redacções dos jornais, e das redacções para as redes sociais. A uma escassez dos tempos lentos e ao culto das leituras superficiais contrapõem-se retratos adornados com livros e discos. Mas a escassez de tempo subtraiu os mergulhos fora do ecossistema televisivo-cibernauta. Porventura teremos nos perdido em algum momento numa atmosfera de aterradora cacofonia. O extenuante scroll down confunde-se com a audição de um álbum completo ou a leitura em papel de um livro, e estes com os códigos mais íntimos do instinto de sobrevivência dos artistas. A arte e o jornalismo desmaiam à vez na torrente de estímulos e notificações. Há excepções. Mas poucos são os que conseguem destrinçar as algas menos comestíveis das nutritivas quando já se alimentam em monodietas de fast-food.. Esmorecemos num mar indistinguível centrado na auto-promoção dos peixes que embora se mostrem como as sereias mais vistosas, dando a aparência de um intelecto, nunca alcançam o intelecto em si, nem por si. A paulatina falência dos órgãos humanos vitais imiscui-se nas necessidades económicas que outrora alimentavam bem aquele que já designámos de quarto poder. O jornalismo cultural não escapou ao desânimo crescente dos artistas nem às imposições das instituições culturais; ainda que, aparentemente, tenha trazido leitores e escreventes para as redes sociais. Há uma baleia a navegar no mar morto. Creio que não houve ainda um corte radical com as aspirações trazidas pelo modelo televisivo e a sua lógica de audiências nos anos oitenta e noventa do século passado, mas antes uma transferência das vontades do modelo televisivo para as redacções dos jornais e destas para as redes sociais, sendo, ao contrário do que se previa inicialmente, as lógicas comuns e subsistem em realimentação. A polémica e o voyeurismo transformou-nos em guionistas da nossa 'verdade'. O que o jornalismo diz ser e aquilo que já não pode ser não se condoem com aquilo que poderiam ser. Nomear a sua necessidade mais urgente, a de assunção da vulnerabilidade como nos diz Vítor Belanciano, autor e antropólogo-ensaísta, jornalista de cultura há trinta anos, com uma presença duradoura e conhecida enquanto crítico musical, acusado de plágio por uma leitora-investigadora em jornalismo (Joana Fillol) há dois anos, talvez fosse o primeiro acorde a alinhar para uma progressão sonora contrapontística e renovadora do estado da arte. Face à crise de confiança generalizada, à precarização dos meios, ao patamar de credibilidade e de legitimação que outrora lhe dera a aura de poder agora perdida, ao desfasamento entre velhos preceitos sob o qual se rege ainda a prática jornalística tendo em consideração os desafios contemporâneos, o que pode, afinal, o jornalismo? A dias do cinquentenário do 25 de Abril, foi esta a nossa conversa em língua franca, e iniciada há mais tempo que o do episódio que agora disponibilizamos, com o nosso colega Vitor Belanciano.
  continue reading

6 tập

Tất cả các tập

×
 
Loading …

Chào mừng bạn đến với Player FM!

Player FM đang quét trang web để tìm các podcast chất lượng cao cho bạn thưởng thức ngay bây giờ. Đây là ứng dụng podcast tốt nhất và hoạt động trên Android, iPhone và web. Đăng ký để đồng bộ các theo dõi trên tất cả thiết bị.

 

Hướng dẫn sử dụng nhanh